Voici, pour les amis corses qui ont l’amour de notre langue, une version traduite par l’ami Sedum Caeruleum.
J’en ai profité pour ajouter d’autres images.
Mai mi saria parsu chì ‘ssu pasciali arrimbatu à a cullina fussi insunnachjitu.
À luntanu, un fumu indibbulitu ariaia in un celi aghjazzitu, mi paria chì una vita chieta si stracquessi quì, for’di un mondu impachjùculu.
Nisciun’ trostu, nisciun’ segnu di vita, fora di quiddu fumu chì, puri chì puri, musciaia una prisenza umana.
Un vechju fustu cumpiaia di brusgià à u pedi di una muradda, sarà statu qualchì cristianu affaccatu u ghjornu ‘nanzi pà brusgiallu è dopu andàssini lachendu a notti scatusciallu incù primura .
È ghjeu avvinghjia a strada tranquillu à passu minutu, l’ochja sempri mirendu bramendu unu scontru.
Nienti, mancu un fiatu, ghjustu qualchì segnu di una vita n’aspittera.
L’acqua surghjia da a muntagna è si sparguddaia n’a natura suvitendu una vadina innanzi di perdasi n’i machjona.
Un filettu sempri tènnaru s’alzaia u longu di un piòttulu, aspittendu ch’iddi si spalmessini i so casci sempri agrunchjulati, arrigalendu un dicoru virdicenti è inchjirchjulatu, com’è chì un artistu stranu è spuntu pugnessi di fà qualchì frisgiu ammansatu.
Tuttu, in ‘ssu locu, rispiraia u salvàticu ammansatu, u mansu insalvatichitu, ùn si sapia comu fà pà dipìnghjalu.
A virdura s’era scitata in un embiu sempri in varrenti, l’inguernu è u branu si liticaiani pà cullucassi in ‘ssu dicoru campagnolu.
I fiora, affaldendu i chjarasgi, ni faciani un baddonu biancu è ghjucosu, ripiddendu u puteri pianamenti è bè.
In ‘ssu locu disertu indù ci paria chì u cristianu si fussi spaisatu pà andà à campà ghjorna gattivi n’a cità, i vistighji di l’inguernu ùn si vuliani sfassà.
Dui staghjoni ci staghjiani una attorru à l’altra.
A natura accunciaia n’u silenziu u ritornu di l’abitanti di u pasciali.
Da quì à pocu, l’omini si ni starani smagnatendu n’i so facendi insin’à a fini di u vaghjimu in ‘ssu locu persu incù u so nomu incunnisciutu da a me parsona.
In mè stessu, in unu sbalzu pueticu, u musciaia in sicretu :
»U locu indù l’ochji surghji da a muntagna ».
Un ochji d’acqua chì sumina a vita n’istrada, senza nisciun’ primura di a prisenza umana…


